بررسی امکان استفاده از بتائین به منظور صرفه جویی در میزان متیونین مورد نیاز جوجه های گوشتی

هدف: بررسی اثر افزودن بتائین به جیره غذایی جوجه های گوشتی به منظور کاهش میزان متیونین مورد نیاز. طرح: طرح کاملاً تصادفی. حیوانات: تعداد700 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه از سویه تجاری راس 208. روش: جوجه های مورد آزمایش به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند به طوری که هر گروه مشتمل بر چهار زیر گروه 35 قطعه ای بود. جوجه های یک گروه به عنوان گروه شاهد با جیره غذایی واجد متیونین، بر اساس مقادیر پیشنهاد شده از سوی NRC ( 1994) تغذیه گردیدند. در جیره های غذایی چهار گروه دیگر، مقدار متیونین به میزان 10 درصد نسبت به گروه شاهد کاهش داده شد ( جیره های کم متیونین ) و به ترتیب مقادیر ، 2 درصد، 4 درصد، و 8 درصد بتائین به آنها اضافه گردید. در پایان سنین 21، 42 و 49 روزگی، شاخصهای تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزی و تحلیل آماری: نتایج به دست آمده بر اساس آزمونهای تجزیه واریانس و توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج: در پایان سن 20 روزگی، افزودن 04/0 درصد بتائین به جیره غذایی کم متیونین سبب افزایش معنی دار وزن بدن در مقایسه با گروه شاهد و سایر گروه های تغذیه شده با جیره های واجد بتائین گردید ( 002/0 = P )، در حالی که اضافه نمودن 02/0 درصد و 08/0 درصد بتائین، تاثیر معنی داری بر وزن بدن جوجه ها در مقایسه با گروه شاهد نداشتند ( 05/0 < P ). از نظر ضریب تبدیل غذایی، هیچ گونه تفاوت معنی داری بین گروه شاهد با گروه های دریافت کننده جیره های واجد بتائین مشاهده نگردید ( 05/0 < P ). تغذیه جوجه ها با جیره کم متیونین بدون افزودن بتائین یا همراه با اضافه کردن 02/0 درصد بتائین سبب افزایش معنی دار ضریب تبدیل غذایی گردید ( 02/0 = P ). ولی تاثیر معنی داری بر وزن بدن و میزان مصرف غذا نداشت ( 05/0 < P ). در خاتمه آزمایش، اختلاف بین میانگین وزن بدن جوجه ها و بازده غذایی در گروه شاهد با گروه های تغذیه شده به وسیله جیره های کم متوئین ( بایا بدون افزودن بتائین ) معنی دار نبود(05/0